Een vogel op je hoofd

6 december 2007


Het motregent, maar het is alweer zó lang geleden dat ik een vogel heb gezien dat ik er toch maar op uit ga. Naar het Noorderplantsoen. Dan ben ik zó weer binnen als het gaat hozen.
Gekleed in regenpak met de capuchon strak om mijn hoofd betreed ik het plantsoen. Daar sta ik toch iedere keer weer verbaasd van. Dat ze mij herkennen in welke vermomming ik ook kom. Ze moeten het aan mijn tred zien. Of aan mijn fotoapparatuur. Juichend vliegen een kleine honderd Kokmeeuwen naar mij toe en landen verwachtingsvol op het grasveldje voor mij waar ze mij dwaas met hun koptelefoontje op het hoofd aan gaan zitten kijken.
Eéntje landt er boven op mijn capuchon. Ik ben in eerste instantie helemaal beduusd en durf mij niet te bewegen. Wat heb ik nú aan mijn fiets hangen?
Hij maakt trappelbewegingen op mijn hoofd alsof hij hoopt dat er een worm tevoorschijn komt. Hij roept dwingend.
OK, OK, ik haal een stukje brood uit mijn jaszak dat hij direct uit mijn hand rukt. Hij vliegt een rondje en landt weer op mijn hoofd. Getrappel, geschreeuw, stukje brood en weer terug op mijn hoofd.
Ik ben helemaal perplex. Ik heb een huisvogel op mijn hoofd!
Ik kijk om mij heen. Er fietsen mensen langs mij heen. Die zien dat er een vogel op mijn hoofd zit en glimlachen.
Ik heb inmiddels mijn capuchon afgedaan om te kijken of ie het ook op mijn haar doet. En jawel: getrappel, geschreeuw, stukje brood en weer terug op mijn haar.
Trots loop ik rond met de Kokmeeuw op mijn hoofd door het Noorderplantsoen. Dat kan niet iedereen zeggen dat ie een vogel bovenop zijn kapsel heeft. Als er mensen langskomen die mij gek aankijken doe ik alsof het heel normaal is dat je in het plantsoen met een vogel op je hoofd rondloopt.
Ik wil er natuurlijk wel een bewijsplaatje van, dus als er een oma met kleinkind de vogeltjes aan het voeren is en de Kokmeeuw weer op mijn hoofd zit loop ik voorzichtig met het beestje in mijn haar naar haar toe.
'Zou u hier even een foto van willen maken? Er zit een Kokmeeuw op mijn hoofd.'
Ze lijkt het niet eens gek te vinden. Maar kleinkind eist aandacht en er komt ook nog een St.Bernardshond kijken wat er allemaal aan de hand is, dus dat wordt niks met een foto. Het lukt mij niet om iemand te vinden die op het geschikte moment een foto maakt van mijn Kokmeeuw op mijn hoofd.

Een dag later neem ik een fotograaf mee. Die moet het bewijsplaatje maken.
Als ik aankom vliegen alle Kokmeeuwen weer hoera naar mij toe. Voor de zekerheid heb ik mijn capuchon opgedaan.
Er voelt echter geen enkele Kokmeeuw de behoefte om op mijn capuchon te gaan zitten.
Ik doe de capuchon af. Zo dan?
Ze kijken mij allemaal onnozel aan en kijken om zich heen zo van 'Wie? Ik?'
Mja, zo is dat met vogels. Ze doen waar ze zin in hebben. Maar ik heb wel in de gaten welke Kokmeeuw het gedaan heeft. Die hou ik in de smiezen. Die wil momenteel alleen nog maar tegen mij aanvliegen om mij het brood uit de handen te rukken.
Maar er komt een dag, dat hij zich niet meer zal kunnen beheersen. Dan neemt hij weer plaats op mijn hoofd. En die foto heeft u nog van mij tegoed.

vogel op je hoofd14 december 2007

Iedere dag ging ik even naar het Noorderplantsoen, kijken of ie er nog zin in had. Ik kon hoog of laag springen, helaas geen Kokmeeuw op mijn hoofd.
Vandaag wou ik naar de Selwerderhof en liep op weg daarnaar toe door het Noorderplantsoen. En ineens zat ie op mijn hoofd. Trappel, trappel en schreeuwen. Ik schrok ervan. Ik had mijn camera helemaal niet paraat. Snel mijn tas open. Gelukkig wel een groothoeklens erop.
De eerste tien foto's waren allemaal verkeerd. Voornamelijk lucht met een klein meeuwenkoppie. En ondertussen moest ik hem ook nog af en toe brood toestoppen en hopen dat ie weer op mijn hoofd zou landen. Dat bleef ie braaf doen.
Dit is het geworden


28 december 2007

Dagenlang heb ik gepost in het Noorderplantsoen. Dat ik die vogel op mijn hoofd eens fijn zou kunnen vastleggen.
En ja, hij kwam terug en landde weer op mijn hoofd.
Het is een ongeringde Kokmeeuw. Brutaal als de nacht.
Ik was als wetenschapster natuurlijk erg benieuwd of ie dat ook zou doen als ik een muts op had. Of een andere muts op had.
En ja: hij deed het ook op de andere hoofddeksels.
Toen kocht ik een hele batterij hoedjes. Zou een kleur of textuur uitmaken?
Als wetenschapster moet je alle variabelen beheersen.
En ja, hij deed het op alle hoedjes.
En wat een fijn gevoel, om als een voorbijganger roept: 'er zit een vogel op je hoofd', blasé te kunnen zeggen: 'dat weet ik'.
Tot het kouder werd. Toen leek hij er geen zin meer in te hebben.
Dagenlang stond ik met die malltotige hoedjes voor aap in het Noorderplantsoen.
mutsen
Vandaag probeerde ik het nog maar een keer. Het zonlicht deed tenslotte een dappere poging om door dat grijs heen te breken.
Het was de eerste dag dat vuurwerk in de verkoop vrijgegeven werd.
Bij iedere knal vlogen alle vogels in paniek op. Daar staan mensen niet bij stil, wat voor effect hun geknal heeft op de natuur.

Geheel tegen de verwachting in landde er weer een Kokmeeuw op mijn hoofd. Het was een geringde! Rood 5.T., deze winter geringd door Frank Majoor. Die had het kunstje waarschijnlijk afgekeken van die ongeringde. Ik bedoel de vogel natuurlijk.

Ik wil u met dit plaatje een heel goed volgend jaar toewensen met veel vogels op uw hoofd, want dat is een heerlijk gevoel.

Ik heb er maar even een sepiaatje overheengegooid, want als Kokmeeuw wil je toch een beetje privacy.

2007, weg ermee.