De vogeltjesdans Leuk hoor, de kokmeeuwen zijn weer terug in het Noorderplantsoen. De schreeuwlelijkerds. Een beetje bezorgd ben ik wel, of ze het allemaal goed overleefd hebben na zoveel verre kilometers in den vreemde. Het meest boeiend zijn natuurlijk die met de gele kleurringen, die zijn namelijk het oudst en over hen is het meest bekend. Ik zie Y-19 balanceren op een paaltje. Hij is gehandicapt. Zijn linker pootje hangt vreemd verdraaid onder zijn lijfje. Hij kan er niet op staan. Maar hij is wél weer teruggekomen naar het Noorderplantsoen. Dat doet hij al minstens 8 jaar lang ieder jaar, hoogstwaarschijnlijk langer. Hij ziet er ondanks zijn leed tevreden uit. Ook de kokmeeuwen met de blauwe en rode kleurringen laten zich weer zien en het voelt toch een beetje als een reunie met oude vrienden. Vlakbij mij zijn twee kokmeeuwen aan het krakelen. Ze blijven dat heel hardnekkig doen, zodat ik mij ga afvragen wat daar aan de hand is. Ik kan nog geen fitis van een karekiet onderscheiden, maar over kokmeeuwen weet ik bijna alles. Zo weet ik bijvoorbeeld precies wat het activerend effect van testosteron op kokmeeuwkuikens is, maar hoe die kuikentjes 'gemaakt' worden (en met name met welk voorspel) is mij volstrekt duister. Dat speelt zich namelijk nooit in het Noorderplantsoen af. Een juveniel is vlak voor mijn ogen aan het dollen met een volwassen kokmeeuw. Ze doen dingen die mij toch heel sterk doen denken aan de Beierse 'vogeltjesdans': de ellebogen opzij en op en neer en om elkaar heen drentelen onderwijl wilde kreten uitslakend. De adolescente is wel heel duidelijk in haar bedoelingen. Ze biedt zich aan op een manier die mij het schaamrood naar de kaken doet stijgen en ik kijk besmuikt om mij heen of iemand ziet dat ik het stel zit te begluren. Dan vliegen ze samen weg, achter elkaar aan jagend. Ze vliegen tegen elkaar op en verstrengelen in de lucht. Dat vind ik gek. Het zijn toch geen gierzwaluwen.. Even ben ik bang dat ze elkaar gaan beschadigen, maar ze schijnen er gewoon lol in te hebben. Rauwe kreten slakend scheren ze over de vijvers van het Noorderplantsoen. Ik geloof nu dus dat ik toch eindelijk het baltsgedrag van de Larus ridibundus heb gezien. Die geinige vogel die in het Duits ook treffend Lachmöwe wordt genoemd. Maar ik dacht eigenlijk dat het helemaal het seizoen niet meer was. Het is zomer en zo meteen wordt het weer herfst. Of hij haar bevrucht heeft weet ik niet. Ik ga daar niet over en ze lijkt me er eigenlijk nog wat te jong voor. Maar misschien vergis ik mij gigantisch en deden die twee kokmeeuwen een heel ander spelletje.