Tora
Het is weer prachtig blauw weer in het plantsoen.
Bij het grasveldje aan de ingang zie ik twee mooie meiden over het gras gebukt naar iets zoeken. Dan gaat het bij mij meteen van 'plop!'. Dat is mijn Aagje dat zich meldt. Dat wil namelijk zo ontzettend graag weten wat ze zoeken daar in dat gras.
Dus ik ga in de buurt even die vreselijk mooie akelei fotograferen.
Na enige tijd komt er een vriendin van hen langs.
"We hebben een vogeltje!" roept de een.

Aha! Ze hebben dus een vogeltje. Dat wil ik zien natuurlijk.
Ik ga maar direct op mijn doel af en slenter naderbij.
"Ik hoorde dat jullie een vogeltje hebben. Mag ik het zien?"


Dat mag ik wel. En dan zie ik Tora, het mereljonkie dat door de kat was gegrepen en nu niet (meer) vliegen kan.
Ze staat wankel op haar pootjes op een lekkere warme trui.
"Ze kan niet vliegen, maar dat gaan we haar zo meteen leren."
De meiden zien er enthousiast en vol vertrouwen uit. Ze gaan weer verder op zoek, naar wormen en insecten, om haar te voederen.
Tora schuwt niet van mij weg, maar kijkt mij wat gelaten aan.

     Wat een mooie kleurtjes heeft zo'n simpel mereltje! Ze      is duidelijk een vrouwtje.

     En dan wordt Tora keer op keer de lucht ingegooid. Ze
      fladdert een beetje en ploft dan op haar buikje neer in het
     groene gras.
     "Jullie moeten het voordoen, zo doen moeders dat", opper
     ik aan de zijlijn.
     De dames kijken mij berispend aan.
     Ze wordt bemoedigend toegesproken en aangehaald. Dat
     wel.
     Ze schijnt er allemaal niet veel van te begrijpen.

     Als ik na een tijdje terugkom hebben de meiden een nieuw
     actieleerplan bedacht. Ze zijn een stevige tak aan het
     zoeken in het struikgewas.
     Tora moet natuurlijk leren om op een tak te landen en de
                                                        aanwezige takken zijn vanzelf allemaal veel te hoog.
De een houdt een tak keurig netjes horizontaal op vlieghoogte vast en de ander gooit Tora richting tak.


Ze fladdert wat en valt dan telkens weer als een baksteen naar beneden.

"Het is nu mooi genoeg geweest", zegt het meisje dat kennelijk de moeder is.
Ze streelt Tora troostend over haar karig bevederd koppie.
Ze wikkelt haar in een dekentje.
"We gaan naar huis. Ik stop je weer in je bedje.
We proberen het morgen opnieuw."