bladeren Het is herfst, maar vandaag lijkt alles in de war want het is een heerlijke zomerdag. Mensen stromen met blote kleren uit hun huizen en nestelen zich in de zonnenstralen. Ze groeten elkaar en maken praatjes. Dametjes met Hollandse permanenten becommentariëren het spel van kinderen. Homo's die ik er lange tijd niet meer gezien heb groeperen zich op de heuveltjes. Ze hebben trimschoenen aan en een fiets aan de hand omdat ze niet kunnen kiezen of ze de junks of de hardlopers als dekmantel willen om niet in elkaar geslagen te worden. Allerlei opgewonden hondjes lopen mij voor de voeten zodat ik moet oppassen er niet over te struikelen. Ze rennen door het plantsoen of trekken hun baasje voort. Maar toch is het herfst, dat kan je ruiken en zien. Horen ook, want de bladeren ritselen onder de voetstappen. Kinderen zoeken naar kastanjes en ik moet uitkijken dat ik niet over de bolsters uitglijd. Het is eigenlijk geen hardloopweer. Meer een dag om rustig te genieten van zoveel kleuren! Alle schakeringen van groen tot rood tot geel en eindeloze kleuren bruin. Daarbij die blauwe lucht met enkele witte wolken en een stralende zon die iedereen zo uitgelaten doet zijn. Ik ga eens kijken hoe het met de paddestoelenstand is. En ja hoor, ze staan er weer in bundeltjes op dezelfde plek als elk jaar: de kale inktzwammen. Er komt een man met een kindje bij staan kijken.     "Dit zijn kale inktzwammen", leg ik     uit.     "Kijk, Mariska, dit zijn kale     inktzwammen", legt pa uit.     Even wil ik erbij vertellen dat ze     onder bepaalde condities eetbaar     zijn, of dat er asielkaboutertjes     wonen, maar Mariska is meer     geïnteresseerd in de eendjes.     Een grote groep ganzen glijdt     plechtstatig voorbij. Mensen wijzen     naar iets in het water: Drie     schildpadjes zitten op een stukje     boomstronk midden in het water te zonnen. "Ik heb gister de dierenambulance gebeld" vertelt de man mij, "maar daar zeiden ze 'meneer u moest eens weten wat er zich allemaal in het Noorderplantsoen ophoudt: papegaaien, kanariepieten en slangen. De mensen laten er van alles los'. Kijk, daar komt er nog een." En jawel op een paar meter afstand van de stronk is een heel klein koppie dat net boven het water uitsteekt te zien. Hij zwemt of zijn leven ervan afhangt en misschien is dat ook wel zo want hij wordt gevolgd door een nieuwsgierige gans die hem in een hap naarbinnen zou kunnen werken. Maar ganzen lusten geen schildpadjes. Hijgend probeert hij zich op de boomstronk te hijsen en half uit het water blijft hij glinsterend in de zon liggen. Ik slenter richting huis, onderwijl tegen de gevallen bladeren aanschoppend. Aan de rand van het plantsoen vul ik een vuilniszak met herfstbladeren om die thuis op de vloer uit te schudden, want ik wil herfst in huis. De kat van mijn benedenbuurvrouw komt de kamer binnen en volgt nieuwsgierig mijn bewegingen. Ze gaat bovenop de bladerhoop liggen, ruikt er goedkeurend aan en valt tevreden in slaap.